Pewnego ciepłego poranka Barwinka jako pierwsza obudziła się i wypłynęła przed swoją muszelkę. Widok który ją zastał wprawił ją w osłupienie. Wszystkie muszelki miały wyblakłe kolory, a magiczna muszla była prawie biała !!!!
 

Nie namyślając się długo Barwinka powróciła do swej muszli i zabrała z szafki pędzelek oraz farby.
Szybko podpłynęła do tęczowej muszli i zaczęła ją kolorować. Kiedy skończyła zauważyła, że muszla na nowo blaknie. Cała jej praca poszła na marne.
 

Za jakiś czas zaczęło budzić się całe Aronkowo. Wszystkie rybki były przerażone kiedy zauważyły że ich miasteczko traci barwy.
 

- Och nie, jeśli tęczowa muszla zupełnie wyblaknie nie będziemy mogli odwiedzać snów dzieci - powiedziała Banieczka.
 

- Banieczko postaram się aby do tego nie doszło, będę ją odmalowywała dopóki nie opanujemy tej sytuacji - odpowiedziała Barwinka.
 

Zrozpaczone Aronki zebrały się wokół magicznej muszli i zaczęły się naradzać co robić. Muszla zaczęła emitować różne sny, jednak żaden nie pokazywał przyczyny zaistniałej sytuacji. Aż w końcu ukazał się Aronkom dziwny sen, był jak czarna dziura. Nic nie przedstawiał za wyjątkiem czarnej plamy.
 

Ów dziwny sen pochodził od złego, bezmyśnego chłopca Krzysia.
Krzysia przepełniała  złość do całego świata. Nie tylko był dla wszystkich niemiły, ale też nie szanował środowiska. Rozrzucał śmieci w parku, karmił czipsami zwierzęta w zoo i wyrzucał platikowe butelki do morza. Nie wiadomo też dlaczego zdołał zebrać wokół siebie gromadkę innych chłopców, którzy starali się go naśladować.
Kiedy cała grupa chłopców zaczęła systematycznie zaśmiecać morze spowodowało to nieodwracalne szkody dla  jego mieszkańców. Między innymi dlatego Aronkowo zaczęło tracić kolory.


 

Bezmyślny Krzyś​

Aronki przeszył dreszcz i ogarnął je straszny smutek.
 

- Jeśli całe Aronkowo wyblaknie to my również - zapłakał Miluś.
- Wówczas staniemy się przezroczyste i już nigdy nikogo nie odwiedzimy we śnie  - powiedziała Psotka.
- Nie martwcie się moi przyjaciele nie dopuszczę do tego - obiecała Barwinka.
 

Tak Barwinka pracowała bez chwili wytchnienia, a jej przyjaciele myśleli co zrobić żeby Krzyś się zmienił.
 

Wiadomo było że do snu Krzysia musi przeniknąć Miluś, jednak bały się czy zdoła w nim odnaleźć chłopca. Do tego celu był potrzebny specjalny muszelkowy wykrywacz, który w pobliżu dzieci świecił na zielono.
Niestety ostatni jaki miały się zepsuł. Tu do akcji wkracza najlepszy konstruktor w Aronkowie: Brum Brum.
 

- Postaram się naprawić wykrywacz i razem z Milusiem przenikniemy do snu Krzysia na moim najnowszym muszelkowym tandemie.
Obiecał Brum Brum.
 

Następnego dnia Miluś i Brum Brum byli gotowi do drogi.
Banieczka nadmuchała ogromną bańkę do której wskoczyli dwaj przyjaciele. Bańka poszybowała wysoko nad muszlę i prysnęła.
Rybki musiały długo jeździć zanim odnalazły złego Krzysia. Chłopiec ze złośliwym grymasem ciągnął małego kotka za ogon.
 

- Krzysiu co robisz? - zapytał Miluś
- Nie twoja sprawa  - odparł Krzyś nawet nie sprawdzając kto to powiedział.
- A właśnie że  moja !! - nie dał się zbyć Miluś. Dopiero wtedy chłopiec puścił kotka i odwrócił się sprawdzić kto do niego mówi. Kiedy zobaczył kolorowe Aronki z zaskoczenia otworzył buzię.
 

- Jestem Miluś Krzysiu i przybyłem do Ciebie ponieważ przez Twoje złe zachowanie mój świat i Twój umrze. Dotknij mojej płetwy Krzysiu.
 

Zaskoczony Krzyś zrobił jak prosił Miluś. Kiedy chwycił kolorową płetwę Milusia ujrzał jak  z kumplami wrzucają butelki i plastikowe korki do morza. Śmieci płyną unoszone przez fale daleko, daleko na drugi koniec świata. Nagle podlatuje ptak, wyławia śmieci i leci do swojego gniazda gdzie są pisklaki i karmi je. Inne morskie zwierzęta też myślą, że to jedzenie i łykają plastik. Ich przepełnione brzuszki wypełniają odpadki i zwierzęta nie mają miejsca na prawdziwe jedzenie. W końcu umierają z głodu i wycieńczenia.
 

Miluś puścił rękę chłopca.
 

- Widzisz Krzysiu, ty bezmyślnie śmiecisz, a cały morski świat umiera. Im wiecej zwierząt przedwcześnie ginie, tym coraz bardziej blakną nasze kolory. Jeśli nie przestaniesz wraz z kolegami zaśmiecać świata, najpierw zniknę ja i moi przyjaciele, a później Twój świat stanie się planetą nie do zamieszkania przez żywe istoty.
Krzyś najwyraźniej przejął się wizją umierających zwierząt. Zrobiło mu się głupio i zapytał:
- A jak to mogę naprawić?
- Wystarczy, że przestaniesz śmiecić i powiesz to innym dzieciom.
 

Po tych słowach Miluś wskoczył na pojazd Brum Bruma i Aronki zniknęły.
 

Kiedy wróciły do Aronkowa, kolory magicznej muszli przestały blaknąć.
 

- udało się wam! - krzyknęła Banieczka.
- Barwinko daj mi pędzel i idź odpocząć - zaproponowała Psotka.
- oj tak, przyda mi się dłuższy odpoczynek - odpowiedziała Barwinka. Wręczyła pędzel Psotce i odpłynęła.
 

Gdy rano Krzyś się obudził, był to zupełnie innych chłopiec. Przepełniała go radość i miłość do całego świata.
Wstał z łóżka, szybko założył kapcie i pobiegł na dół do kuchni, gdzie mama przygotowywała mu śniadanie do szkoły.
 

- Proszę Krzysiu, schowaj kanapki do plecaka - powiedziała mama
- Dziękuję mamo, robisz najpyszniejsze kanapki na świecie - odpowiedział Krzyś.
 

Mama otworzyła szeroko oczy z niedowierzaniem, że Krzyś jest taki miły.
Kiedy chłopiec spotkał się w szkole z kolegami powiedział im, że od dzisiaj muszą się zmienić. Po lekcjach poszli posprzątać wszystkie te śmieci które porozrzucali w lesie i na plaży.
 

Dzisiaj Krzyś jest ekologiem i walczy z ludźmi którzy zaśmiecają Ziemię.
Ty też pamiętaj żeby nie śmiecić i nie karmić zwierząt w zoo bo mogą później umrzeć.

Kiedy rano się obudził przepisu nigdzie nie było. Jednak nie musiało być ponieważ chłopiec miał setki przepisów na pyszne słodkości w głowie. Szybko wstał, umył się i popędził do kuchni krzycząc

- mamo mamo! mamy cukier i mąke?" Zdziwiona mama odparła

- oczywiście, znajdziesz wszystko w szufladzie pod kuchenką ale po co ci to?

- Zaraz zobaczysz -  odpowiedział Maciuś i wziął się za robienie ciastek. Kiedy już były gotowe poczęstował rodziców i zapytał

- Jak myślicie będą smakowały dzieciom w klasie?

- Są pyszne skąd wziąłeś przepis? Zapytał zdziwiony tata.

- Przyśnił mi się.

Maciuś zapakował starannie ciasteczka do wielkiego pudła kartonowego, zarzucił plecak na ramiona i pognał do szkoły.
Tuż po zakończeniu pierwszej lekcji Maciuś zebrał się na odwagę wstał i powiedział:

- Słuchajcie jestem tutaj nowy i chciałbym was bliżej poznać z tej okazji mam dla was słodki upominek.

Postawił pudło na pierwszej ławce mówiąc:

- Częstujcie się. Wszystkie dzieci chciały skosztować ciasteczek, a kiedy
już to zrobiły ich buzie rozpromieniał piękny szczery uśmiech. Każde z dzieci podziękowało Maciusiowi za ciasteczko i chciało go bliżej poznać.
W ten oto sposób Maciuś zyskał wielu przyjaciół. Już nigdy więcej nie był samotnym smutnym chłopcem. Od tej pory już zawsze był szczęśliwy i uśmiechnięty.
Kiedy dorósł stał się sławnym cukiernikiem, a jego ciasteczka sprzedaje się do dziś na całym świecie.
Teraz sami już wiecie jak silna jest magia malutkich Aronek.